Etat Libre d'Orange: Sécrétions Magnifiques

Przyznam się. Jest we mnie jakaś nieakceptowana, wypierana, na poły masochistyczna potrzeba obcowania z obrzydliwością, poznawania obrzydliwości. Ta patologiczna chęć stoi za niektórymi z moich wyborów zawodowych, kryje się za potężną częścią zainteresowań i doboru lektur. Także w poszukiwaniach perfumeryjnych ciągnie mnie w kierunku woni uznawanych za ohydne, niekoniecznie chcę je nosić czy posiadać ale pragnę je poznać, choćby po to by mieć kolejną obiekt wywołujący wstręt w mojej mentalnej kolekcji. Dlatego TO miało być mocne przeżycie. Liczyłam na perfumeryjne ilustracje praktyk Markiza de Sade, na szok, odrazę, odruch womitalny. Bo to Sécrétions Magnifiques, zapach -legenda, najdosadniejszy z dosadnych, krew, pot, sperma, ślina. Dzięki Justynie poznałam wreszcie to pachnidło i z całym przekonaniem stwierdzić mogę, że nie dorasta do swej sławy ani do swego imienia ani nawet do wulgarnej, zdrożnej reklamy, dla mnie to nie Wspaniałe Wydzieliny a raczej zjełczały kokos, zsiadłe mleko i sklep z (bardzo) używaną odzieżą. 

Poza granicami obsceniczności.

Sécrétions Magnifiques budzi mój absmak i niechęć, uczucia letnie bez spodziewanej i oczekiwanej w sumie awersji i odrzucenia na poziomie fizjologicznym. Udało mi się przetestować te perfumy nie tylko nadgarstkowo ale i globalnie, nosiłam je bez uczucia odrazy ale i bez najmniejszej przyjemności. Starannie jednak dobrałam czas na globalne testy: byłam sama w domu i szanse by by ktoś przyłapał mnie pachnącą w ten sposób były naprawdę znikome. 

Wąchając i nosząc Wspaniałe Wydzieliny bowiem nie mogę opędzić się od wrażenia zepsucia, nie mającego nic wspólnego, niestety, z wyuzdaniem czy rozpustą. To bardzo literalnie rozumiana nieświeżość, zatęchłość, zjełczałość. Sécrétions Magnifiques wydają mi się zatem po prostu nie najlepiej złożonym zapachem, któremu sprzedawalność miała zapewnić strategia marketingowa, efekciarska nazwa, obsceniczność, kontrowersyjność i odium skandalu. Ale po kolei.

Otwarcie jest mocno kokosowe. Ale nie jest to kokos niedawno rozłupany, soczysty i smakowity ani pyszna, świeża kokosanka. To raczej wiórki kokosowe, które za długo stały lizane powietrzem i światłem, wyschnięte, wyżółcone i zepsute. Wydaje mi się, że za efekt zjełczałości odpowiadają nieco metaliczne aldehydy, irytujące jak skrzypienie kredy na starej szkolnej tablicy. Wydobywają one z kokosa tłusto- mdlący zakres wonnego widma nie tłumiąc jednocześnie jego słodyczy. A jest jeszcze mleko. Zimne, z kłębiącymi się i szalejącymi pałeczkami kwasu mlekowego zsiadające się lub już zsiadłe, pokryte grubym kożuchem tłustej śmietany, z czasem ewoluujące w kierunku woni świeżo sporządzonego twarogu, białka zwarzonego, ściętego wrzątkiem, wyparzonego. Morski, słonawo- ozonowy akord niepokojąco przypominający mi wąchane czas jakiś temu ziółka na odchudzanie złożone głównie z morszczynu udawać ma prawdopodobnie naturalną słoność wydzielin ciała.

I być może Sécrétions Magnifiques faktycznie naśladuje woń ciała ale należy podkreślić, że jest to ciało stare i z dawien dawna niemyte, pachnące słodkawo- słono, mdląco, ckliwie. Z czasem pachnidło łagodnieje, miękkie, kremowe drewno sandałowe z piżmem rozmywają nieświeży, fizjologiczny fetor, kokos z otwarcia niknie strasząc brzydkim  tłustym powidokiem. Wspaniałe Wydzieliny poczynają przypominać zapach unoszący się w pierwszych lumpeksach. Nie w eleganckich second- handach, które mamy obecne ale w lumpeksach, w których stosy zleżałej, niezbyt czystej, stokroć już przebranej odzieży trzeciego gatunku walały się ma długich stołach a rosnący na ścianach i suficie grzyb miał znakomite warunki egzystencji.

Moja tantryczna dążność do łączenia bodźców przyjemnych z obrzydliwymi w wypadku  Sécrétions Magnifiques zawodzi: te perfumy są nieprzyjemne. 
Tylko tyle i aż tyle.


Ilustrację pierwszą pożyczyłam od: http://www.freewebs.com/casivatorblondi/othermoviespage1.htm
drugą zaś znalazłam na: http://www.imagensdeposito.com