Chene Serge Lutens

"Wisiałem na wietrznym drzewie 

Dziewięć straszliwych nocy 

Raniony włócznią, oddany 

Żywcem własnej mocy"

Powyższy cytat pochodzi z Havamal, części Eddy Starszej. Odyn, najwyższy z nordyckich bogów zwany czasem Panem Szubienicy albo Bogiem Powieszonych sam sobie (!) został złożony w ofierze, przez to posiadł magiczną moc i mógł nauczyć się sztuki runów i świętych pieśni.

Ofiara Odyna

Jeśli przyjmiemy, że drzewo Yggdrasill, Drzewo Straszliwego w którego konarach i korzeniach tkwiło wszystkie dziewięć światów, było nie jesionem, jak przyjęła nordycka tradycja a żywym, potężnym dębem to oto mamy zapach Chene. Ciemna, zimna noc jest aż przesycona elektrycznością, na potężnym drzewie wisi nieżywy i nieumarły bóg, zawieszon między życiem i śmiercią trwa, wiatr kołysze umęczonym ciałem, trzeszczy powróz trąc o konar, boska krew kapie na darń, wsiąka w ziemię.

Od boskiej męki soki w dębowym drewnie aż wrzą, popieli się kora, ścinają się żywice, tlą się żywcem dębowe, ciemne liście wydzielając wilgotny, tłusty dym.
W otwarciu zapach jest potężny, nieco apteczny, bardzo gęsty jakby przysadzisty, jak dębowy pień. Przy samej skórze wyczuć można paczulową woń pleśni, wilgotnego mchu i kruchych porostów. Po jakimś czasie wysładza się odrobinę (może to bób tonka o lekko waniliowym posmaku a może odrobina sprytnie ukrytego między innymi nutami miodu?), nabiera faktury chropowatej, popękanej, dębowej kory. Ciemnieje.
Boska krew wypływająca z przebitego włócznią ciała krzepnie na źdźbłach trawy wydzielając nikły zapach rumu. Zmierzch zapachu kryje się w dartej pasami brzozowej korze, broczącej sokiem jak skóra w męce oddzielana od żyjącego wciąż ciała.


Zapach Chene jest potężny niczym Yggdrasill, przedwieczny i niepodlegający czasowi. Jest też wiecznie zielony, niczym Drzewo Straszliwego podlewane co rano przez Norny- ale ta zieloność nie ma nic wspólnego ze ulotną świeżakowością. Jest ciemna, dojrzała, wilgotna, przypomina zieleń mchu porastającego pień starego drzewa, niby kruchego i podatnego na zniszczenie a odradzającego się wciąż i wciąż, na nowo.

Ilustracja, drzewo Yggdrasill, pochodzi z http://digital-photography-school.com/forum/other-sys/141945-yggdrasil-world-tree.html