Serge Lutens: L'Eau Froide oraz Comme des Garcons: Dover Street Market

Dziś opowieść traktować będzie o dwóch zapachach, właściwie niepodobnych, zupełnie inaczej pomyślanych, skomponowanych z odmiennych nut zapachowych, złożonych na całkowicie różne sposoby. Mnie jednak obydwa pachnidła kojarzą się z tym:

Niezbyt to szlachetne, wyrafinowane ani godne skojarzenie dla perfum, już śpieszę by się z niego wytłumaczyć.

Morska bryza w spray'u. 

Bardzo wysoko sobie cenię perfumeryjne dokonania mistrza Lutensa toteż do jego nowego zapachu L'eau Froide podeszłam z ogromną nadzieją. Poczytałam sobie o zmrożonym kadzidle i orzeźwiającej mięcie i doszłam do wniosku, że może to być świetna propozycja na lato. Niestety, przetestowany na skórze zapach ani z orzeźwieniem ani z intrygująco podanym kadzidłem nie chciał mieć nic wspólnego. Olibanum, owszem, jest, i to w dużej dozie. Obecne już od otwarcia, transparentne i czyste ale nie mrożone acz przenikliwie zimne, ostre, świdrujące, drażniące. Zbliżając nos do spryskanego L'eau Froide nadgarstka mam wrażenie jakbym zbyt mocno nagryzła coś metalowego, twardego, chłodnego, obcego, powodującego nagły ból zębów, ucisk w dziąsłach, pozostawiającego w ustach kwaśny, metaliczny posmak. Gdzieś w tle, przytłoczony rozpychającym się łokciami olibanum czai się imbir o nieco cytrusowym brzmieniu doprawiony szczyptą pieprzu i listkiem świeżej mięty.
Ten trudny dla mnie początek po paru chwilach poczyna się rozwadniać. Dosłownie, do zapachu zdają się wlewać hektolitry tytułowej Zimnej Wody, morskiej, choć niezbyt słonej, bardzo niebieskiej, układającej się w bardzo malownicze fale pod również bardzo niebieskim i obowiązkowo bezchmurnym niebem.

Akord miętowych liści przybiera na sile chłodząc zapach, gdzieś na granicy wrażliwości mojego powonienia zdaje się błąkać odrobina współpracującego z miętą eukaliptusowego olejku. Białe, roślinne piżmo, słodkie, zastępujące powoli akord ozonowy nie ociepla zapachu dodaje mu natomiast u zmierzchu detergentowego wykończenia, którego nie ratują nawet wyłaniające się bardzo późno piękne, delikatnie żywiczne nuty drzewne.

Jest w tym olfaktorycznym obrazku tyle pocztówkowej, syntetycznie podkolorowanej sztuczności, że wcale nie mam wrażenia jakbym znalazła się nad brzegiem oceanu. Mam wrażenie, że raczej stoję w cudzej łazience dopiero co wypsikanej obficie odświeżaczem powietrza o woni "morskiej" i gapie się na etykietę owego produktu, na hipernaturalistycznie wyrysowany acz płaski, bardzo niebieski, pienisty grzywacz, mało morski i mało przekonujący.

Tchnienie sztucznego lasu.

Dover Street Market nie podoba mi się przynajmniej tak mocno jak L'Eau Froide. O ile jednak w Zimnej Wodzie od Lutensa wszelką chemiczność, przejaskrawienie, nienaturalność uważać chyba mogę za błąd w sztuce perfumeryjnej o tyle pachnidło Comme des Garcons będące, w zamiarze, zabutlekowanym zapachem unoszącym się w londyńskim butiku tej ekscentrycznej marki sztuczny jest niejako z samej swej intencji. Aczkolwiek dlaczego syntetyczne musi być w tak przykry dla mojego nosa sposób- tego już zupełnie nie rozumiem.

Już od progu Dover Street Market wita nas gryzącym zapachem terpentyny. Tłustawa, przenikliwa woń przypomina, że surowiec ten otrzymuje się dzięki destylacji żywicy drzew iglastych, odrobina oleju z cytrusowych skórek w połączeniu ze świeżym labdanum tworzy wrażenie syntetyczności wprost z serii Odeur. Mam wrażenie, że w chłodnym skądinąd zapachu czuję plastik, który niedawno stopiony, zastyga właśnie w bezkształtną bryłę, gumę, woskową pastę do podłóg, wygrzaną w zimnym świetle halogenów, pachnącą nowością kolekcję ubrań z tworzyw sztucznych. Sklep jest pusty, nie słychać echa niczyich kroków, niczyj oddech nie mąci unoszącego się w powietrzu zapachu.

Sztuczne światło ślizga się po obliczach wystawowych manekinów, odbija się w ich martwych oczach. Akord żywiczny przybiera na sile, terpentyna niknie w lesistym podmuchu, pewnie to jakiś aromat do klimatyzatora który nawiewa przesycone zapachem powietrze. Kadzidło, przestrzenne, chłodne, transparentne, czyste jest zupełnie bezcielesne, wisi w nieruchomym powietrzu a jego obecność czuję przez ledwo co zarysowany, delikatny przyprawowy akord.

Zmierzch zapachu, ogrzany suchym cedrem wydaje mi się już bardziej ludzki. Drażniąca, obca syntetyczność łagodnieje, w końcu znika albo raczej wkomponowuje się w woskową, tłustą paczulę, kadzidło poczyna osypywać się kurzem, ostre światło ustępuje potokom porannego słońca wlewającego się do sklepu przez szerokie, wystawowe szyby.

Ta wcale przyjemna końcówka jednak wcale nie usprawiedliwia w moich oczach otwarcia, dziwnego w najmniej przyjemny sposób.

Zdjęcie chemii gospodarstwa domowego pochodzi z:http://www.sorana.pl/?51,pl_odswiezacz-powietrza-w-aerozolu-brise-300-ml

Ilustrację drugą pożyczyłam z http://www.eventmapa.pl/aktualnosci/1259

Zdjęcia londyńskiego butiku Comme des Garcons pochodzą z http://www.highsnobiety.com/2009/01/18/dover-street-market-new-spaces-by-lanvin-undercover-cdg-shirt/ 
i z: http://timetolook.wordpress.com/tag/dover-street-market/