Dostałam od wizażanki Ani105 niezwykły prezent. Kilka miniatur perfum "starych jak świat", zapachów zapomnianych lub po tysiąckroć zhańbionych reformulacjami, pachnideł absolutnie nie do zdobycia w Polsce. Wszystkie flakoniki dostarczyły mi wrażeń, jeden jednak wprawił mnie w autentyczny zachwyt. I w zdumienie, gdy dowiedziałam się z jakimi właściwie perfumami mam do czynienia. Quelques Fleurs l'Orginal, kompozycja z 1913 roku.
Zapach, który Houbigant stworzył prawie sto lat temu przybył do mnie w niepozornej, nieopisanej miniaturce stylizowanej na skorupę żółwia. Zawartość o barwie bardzo mocnej, przestałej zielonej herbaty i oszołamiającym, upojnym i bardzo intensywnym zapachu o wielkiej trwałości sugerowała dzieło starej perfumiarskiej szkoły, pachnidło szlachetne i wiekowe. Nijak nie wiedziałam jednak jakie imię nosi. Zagadkę wyjaśniła dopiero indagowana ofiarodawczyni.
Quelques Fleurs l'Orginal wąchane dziś, nosem przywykłym do olfakorycznej współczesności pachną jak zaklęta w perfumy melancholia. Tęsknotą za mienionymi czasami, schyłkiem belle epoque. Tymi perfumami mogłaby pachnieć Klaudyna, bohaterka Colette odważna, rezolutna i inteligentna, świetnie wypełniająca rolę ozdoby rodziny, którą przypisywały jej czasy a jednocześnie łamiąca konwenanse, równocześnie niewinna i rozerotyzowana, krnąbrna i kochliwa.
Quelques Fleurs l'Orginal otwiera się... dziwnie. Aldehydy pachnące, niewiadomo czemu, jak płyn do kręcenia włosów, którego używała moja Babcia ułożone cytrusowych skórkach, szorstkich, jakby podsuszanych z odrobiną nieśmiało kiełkującej, świeżej, pokrytej kroplami rosy zieloności, która wyraźnie ciąży w stronę zmiażdzonych w dłoniach liści fiołka. Gorzki, ziołowy niuans estragonu przełamuje otwarcie, gęste, zawiesiste, obdarzone wyczuwalnym wręcz fizycznie ciężarem, złożone bez umiaru, z całą barokową obfitością i bezkompromisowością charakterystyczną dla perfum retro. Na skórze zakwitają przywabione zielonością kwiaty, tak dobrze utarte i zblendowane na gładko, że nie umiem powiedzieć, jakich konkretnie gatunków użyto. Gęsta, nieco mydlana pasta z różnokolorowych płatków pozbawiona jest słodyczy, biały pudrem sypie się biały kwiat pomarańczy, hipnotyzuje narkotyczny ylang ylang, świetlisty, niemal indolowy jaśmin raziłby w oczy gdyby nie ukryto go wśród bukietu innych kwiatów, bezimiennych, odurzających, jaskrawych, miękkich i powłóczystych, jak zalotne spojrzenie. Pośród tej wiosennej jasności tkwi drzazga chłodnego, wilgotnego cienia, drzewny mech użyty do opakowania bukietu aby zbyt szybko nie stracił świeżości, pełen wody i wspomnienia o zapachu lasu. Kwaśny, fizjologiczny cywet, nieprzyzwoity i wyzywający wkrada się niepostrzeżenie w kwiatowe dominium jak wilk do zakonnej owczarni u Boccaccia.
Kropla płynnego, wytrawnego miodu wcale nie czyni, jakby się zdawać mogło, animalnego cywetu urynalnie nieznośnym a dodaje mu pełni. Kremowe, miękkie drewno sandałowe przechowujące w sobie echa kwiatowego zgiełku, mydlane, ostre piżmo i cienisty drzewny mech składają się w bazę, esencjonalną, gorzkawą, upojną, szorstką bazę, która mogłaby być podstawą szypru gdybym tylko mogła odnaleźć w niej paczulową ziemistość, ślad zapachu rozgrzanej słońcem kory. Po kokieteryjnym, bardzo kobiecym kwiatowym rozwinięciu głębia jest jednak zaskakująco surowa i cierpka pozostając jednocześnie zmysłową i uwodzicielską. Nie rzuca już spojrzeń spod rzęs, wyrosła ze czerwienienia się i spuszczania wzroku, teraz ze spokojną pewnością sięga po to, czego pragnie, wolna od pośpiechu i poczucia winy.
Colette podobno nie cierpiała swojej bohaterki, Kaudyny. Może dlatego, że umieściła w powieściach o niej wiele wątków autobiograficznych a może dlatego, że autorstwo literackiego cyklu przypisano jej mężowi. Choć w ponad sto lat po napisaniu powieści o Klaudynie nie wywołują obyczajowych skandali ani budzą ani zgorszenia postać głównej bohaterki, inteligentnej, odważnej, dążącej do samostanowienia i niezależności wciąż jest aktualna. Tak jak wciąż jest aktualne piękno Quelques Fleurs l'Orginal, byle naprawdę było Orginal. Wąchałam bowiem zapach tak podpisany z testera w perfumerii chcąc nabyć flakon i rozczarowałam się okrutnie. Zapach przejść musiał jakieś tajemne reformulacje, podpisany Orginal niewiele różni się od uwspółczesnionej wersji pachnidła Houbiganta, pozbawionej tego przymiotnika oraz charakteru oryginału. Dostępne w perfumeriach Quelques Fleurs l'Orginal to zapach poprawny i nijaki, mocno kwiatowy i mydlany, pozbawiony mocy, goryczy, intensywności, bezkompromisowości oraz magii pachnidła z mojej miniaturki.
Aniu, dziękuję serdecznie.
Wszystkie ilustracje pochodzą z fenomenalnego bloga ze starymi fotografiami http://www.theoldphotoalbum.com
Colette w masce Klaudyny
Zapach, który Houbigant stworzył prawie sto lat temu przybył do mnie w niepozornej, nieopisanej miniaturce stylizowanej na skorupę żółwia. Zawartość o barwie bardzo mocnej, przestałej zielonej herbaty i oszołamiającym, upojnym i bardzo intensywnym zapachu o wielkiej trwałości sugerowała dzieło starej perfumiarskiej szkoły, pachnidło szlachetne i wiekowe. Nijak nie wiedziałam jednak jakie imię nosi. Zagadkę wyjaśniła dopiero indagowana ofiarodawczyni.
Quelques Fleurs l'Orginal otwiera się... dziwnie. Aldehydy pachnące, niewiadomo czemu, jak płyn do kręcenia włosów, którego używała moja Babcia ułożone cytrusowych skórkach, szorstkich, jakby podsuszanych z odrobiną nieśmiało kiełkującej, świeżej, pokrytej kroplami rosy zieloności, która wyraźnie ciąży w stronę zmiażdzonych w dłoniach liści fiołka. Gorzki, ziołowy niuans estragonu przełamuje otwarcie, gęste, zawiesiste, obdarzone wyczuwalnym wręcz fizycznie ciężarem, złożone bez umiaru, z całą barokową obfitością i bezkompromisowością charakterystyczną dla perfum retro. Na skórze zakwitają przywabione zielonością kwiaty, tak dobrze utarte i zblendowane na gładko, że nie umiem powiedzieć, jakich konkretnie gatunków użyto. Gęsta, nieco mydlana pasta z różnokolorowych płatków pozbawiona jest słodyczy, biały pudrem sypie się biały kwiat pomarańczy, hipnotyzuje narkotyczny ylang ylang, świetlisty, niemal indolowy jaśmin raziłby w oczy gdyby nie ukryto go wśród bukietu innych kwiatów, bezimiennych, odurzających, jaskrawych, miękkich i powłóczystych, jak zalotne spojrzenie. Pośród tej wiosennej jasności tkwi drzazga chłodnego, wilgotnego cienia, drzewny mech użyty do opakowania bukietu aby zbyt szybko nie stracił świeżości, pełen wody i wspomnienia o zapachu lasu. Kwaśny, fizjologiczny cywet, nieprzyzwoity i wyzywający wkrada się niepostrzeżenie w kwiatowe dominium jak wilk do zakonnej owczarni u Boccaccia.
Colette podobno nie cierpiała swojej bohaterki, Kaudyny. Może dlatego, że umieściła w powieściach o niej wiele wątków autobiograficznych a może dlatego, że autorstwo literackiego cyklu przypisano jej mężowi. Choć w ponad sto lat po napisaniu powieści o Klaudynie nie wywołują obyczajowych skandali ani budzą ani zgorszenia postać głównej bohaterki, inteligentnej, odważnej, dążącej do samostanowienia i niezależności wciąż jest aktualna. Tak jak wciąż jest aktualne piękno Quelques Fleurs l'Orginal, byle naprawdę było Orginal. Wąchałam bowiem zapach tak podpisany z testera w perfumerii chcąc nabyć flakon i rozczarowałam się okrutnie. Zapach przejść musiał jakieś tajemne reformulacje, podpisany Orginal niewiele różni się od uwspółczesnionej wersji pachnidła Houbiganta, pozbawionej tego przymiotnika oraz charakteru oryginału. Dostępne w perfumeriach Quelques Fleurs l'Orginal to zapach poprawny i nijaki, mocno kwiatowy i mydlany, pozbawiony mocy, goryczy, intensywności, bezkompromisowości oraz magii pachnidła z mojej miniaturki.
Aniu, dziękuję serdecznie.
Wszystkie ilustracje pochodzą z fenomenalnego bloga ze starymi fotografiami http://www.theoldphotoalbum.com
Pięknie napisane :) ale nie trafiłaś - Klaudyna używała szypru ;P przynajmniej tak jest w tłumaczeniach na polski , nie wiem jak oryginał .
OdpowiedzUsuńZupełnie nie pamiętam czego używała powieściowa Klaudyna, szypr w sumie do niej pasuje. Quelques Fleurs używać nie mogła jest bowiem starsza od tego pachnidła- ale cóż poradzę że mi się kojarzy?
UsuńDziękuję za dobre słowo.
O, łaaał! Trafiła Ci się prawdziwa perełka - a nawet Perła - gratuluję! :) I trochę zazdroszczę, troszeczkę. ;)
OdpowiedzUsuńDo tego naprawdę intrygująca, jak się okazuje. Przyjemnie było poczytać.
Twoją zazdrość przyjmuję z honorem, jak odznaczenie :)
OdpowiedzUsuńNiezwykły zapach, naprawdę. Żałuję, że miniaturka ma tylko 3ml, aż szkoda używać.