Majda Bekkali: Fusion Sacree pour Lui

"Młynek ma brzuch z białej porcelany, a w brzuchu otwór, w którym drewniana szufladka 
zbiera owoce pracy. Brzuch jest przykryty mosiężnym kapeluszem z rączką zakończoną 
kawałkiem drewna. Kapelusz ma zamykaną jamkę - do niej wsypuje się szeleszczące ziarnka kawy. (...)
Daleko na wschodzie znalazł go Michał i jako łup wojenny schował do wojskowego plecaka. Wieczorem na postoju wąchał jego szufladkę - pachniała bezpieczeństwem, kawą, domem. Misia wychodziła z młynkiem na ławkę przed dom i obracała rączką. Wtedy młynek chodził lekko, jakby się z nią bawił. Misia przyglądała się z ławki światu, a młynek kręcił się i mełł pustą przestrzeń. Ale kiedyś Genowefa wsypała do niego garść czarnych ziarenek i kazała je zemleć. Wtedy rączka nie obracała się już tak gładko. Młynek zachłysnął się i powoli, systematycznie zaczął pracować i skrzypieć. Skończyła się zabawa. Było w pracy młynka tyle powagi, że nikt nie śmiałby go teraz zatrzymać. Cały stawał się mieleniem. A potem dołączył się do młynka, Misi i całego świata zapach świeżo zmielonej kawy".* 

Młynek do kawy

Otwarcie Fusion Sacree pour Lui to drobne nasiona selera, z zaklętą w nich orzeźwiającą, pikantną seledynowością, słonawą transparentnością, rozbite, zmiażdżone, roztarte, zalane chłodnym, ciemnym rumem. Miałki proszek uczyniony z nasion przez chwilę unosi się na powierzchni płynu, potem zaś, nasiąkły alkoholem, słodyczą i korzennością tonie z wolna aż majestatycznie osiada na dnie naczynia. Na jego miejsce wpełza zaś akord hesperydowy z dominującą słodką, pełną słońca pomarańczą, w którą ktoś przed chwilą wbił kciuk by obrać ją ze skórki i teraz wzdłuż palca spływają ciężkie krople aromatycznego soku.

Kawę, serce męskiego Fusion Sacree zapowiada delikatna gorycz początkowo zdecydowanie ziołowej proweniencji, która, ciemniejąc podczas palenia w ogniu  wkomponowuje się w aromat kawowych ziaren, czarnych, twardych, suchych, w fakturze i barwie bardziej przypominających drewno niż nasiono. Ziarna te wrzucone zostają do starego, mosiężnego młynka do kawy, brzuchatego, pękatego, z ozdobną korbką, która wprawia w ruch ukryte we wnętrznościach młynka żarna. Mielenie jest olfaktofaktoryczną istotą Fusion Sacree, twarde ziarna niechętnie ulegają młynkowi, stawiają opór, w końcu mechanizm zgrzytliwie rusza, kawa kruszy się, łamie do postaci szorstkiego proszku, kolejne powolne obroty korbki z wolna zamieniają ją w ciemnobrązowy pył, coraz drobniejszy, gładszy, coraz bardziej jedwabisty, w końcu tak lekki, że zdmuchnąć go można samym oddechem.

Gdy na pierwszym zapachowym planie młynek zgrzytając i chrobocząc cierpliwie, jednostajnie miele kawę a jej zapach staje się coraz miększy, coraz bardziej świetlisty w tle mienią się i błyszczą splatające ze sobą ściśle jaka para kochanków akordy: przyprawowy i kwiatowy. Tuberoza, ciężka lecz pozbawiona animalnej gęstości otwarcia Fusion Sacree pour Elle z wigorem kropli olejku z liści geranium owija się wokół pikantnych goździków muśniętych balsamicznym, kremowym kardamonem aż w końcu, zmęczona i zadyszana osiada na monolitycznej, słodkiej, żywicznej bazie, lepkiej od ciągliwego, mocno palonego karmelu.



*wykorzystany cytat pochodzi z powieści Olgi Tokarczuk Prawiek i inne czasy
Ilustrację pierwszą pożyczyłam z http://www.fit.pl/mobi/268/kawa,18.html
 drugą zaś od http://www.colourbox.com/image/coffee-coffee-beans-and-coffee-grinder-image-4226091