Ramon Molvizar: 4elements oraz 5elements

Jestem przekonana, że podsyłając mi próbki 4emelents i 5elements Wiedźma z Podgórza działała z pełną premedytacją. Wiedziała, że nie znam żadnego zapachu tej marki, wiedziała też, że w nie do końca racjonalny sposób jestem doń uprzedzona i o poznanie pachnideł hiszpańskiego kreatora nie zabiegam. Postanowiła więc wyręczyć los i wprost zmusić mnie do skonfrontowania się z własną nieuzasadnioną niechęcią oraz z samymi zapachami.
Z jakimi efektami?
Ano, z dziwnymi, tak dziwnymi jak same poświęcone żywiołom pachnidła. Tak przypisane kobiecości 4elements jak symbolizujące męskość 5elements to perfumy, które nie próbują, mniej lub bardziej udanie, naśladować natury. Zapachy te kreują własny wonny wszechświat łącząc akordy ziemiste, kwiatowo- roślinne z nutami syntetycznych aldehydów, metalu, szkła, pracującej maszyny.
Intrygujące?
No ba.

Cztery Żywioły

Wyobraźcie sobie cyborga. Takiego jak Terminator na przykład, który pod ludzką zdawałoby się skórą kryje metalowy szkielet. Wyobraźcie sobie jak mógłby pachnieć cyborg, jaki zapach mógłby powstać z połączenia nut ciepłej, ludzkiej skóry, krwi, metalu i elektryczności. Udało się Wam? Jestem pewna, to było proste.

Może nie proste obiektywnie ale z pewnością łatwiejsze niż to, o teraz Was poproszę. Mianowicie: wyobraźcie sobie cyborga -enta. Szalony pomysł, wiem. Żadnego jednak innego porównania czy wyobrażenia nie umiem przywołać by oddać dziwaczność i niezwykłość 4elements.
Wyobraźcie więc sobie zapach istoty, która jest jednocześnie drzewem i maszyną. Która równolegle należy do dwóch światów, do natury i do technologii; która jest jednocześnie pradawna jak jej omszały, gruby pień a zarazem na wskroś nowoczesna, wręcz futurystyczna.

Zimny, krystaliczny metal przerasta żywą, pulsującą sokiem drzewną tkankę; zapach butwiejących liści przenika ostra, spiczasta nuta ozonu; woń wilgotnej ziemi, gnijących kwiatów splata się z niepokojącym, aldehydowym aromatem pracującej maszyny stworzonej dzięki bardzo zaawansowanej, precyzyjnej technologii. To praca czysta, niemal steryna, starannie dopasowane stalowe części poruszają się bezgłośnie, nie potrzebują smaru ani chłodziwa, błyskają zimnym, chromowym blaskiem spod chropowatej drzewnej kory. Takie jest właśnie otwarcie 4elements.
Ani ładne ani brzydkie. Dziwne, niezwykłe, niepokojące.
Zapach ciąży ku leśności i ziemistości, nagi metal szkieletu enta-cyborga zarasta z wolna drewnem i korą, 4elements jakby "normalnieją" i można wreszcie uznać, że to perfumy a nie wonny happening albo eksperyment. Ziemisty, pełen soku wetiwer oraz układające się w zaskakująco orientalny sposób żywice splatają się w bazę, wciąż lesistą, niezwykłą i dziwaczną ale już zdecydowanie perfumeryjną i miłą powonieniu.

 Pięć Żywiołów

5elements to o jeden składnik więcej. Ramon Molvizar sięgnął do alchemii po tajemniczy eter, ową dziwną substancję, która wypełnia cały wszechświat, przenika wszystko co istnieje jak pitagorejska muzyka sfer. I tak jak wobec muzyki sfer tak wobec eteru ślepe są nasze zmysły, nie potrafimy go wyczuć, dotknąć, wywąchać. 
Dlatego chyba nie powinno dziwić mnie, iż nie jestem wstanie wyłapać w strukturze kompozycji kapryśnego eteru, nie umiem go precyzyjnie opisać ani nazwać. Z całą pewnością stwierdzić jednak mogę, że perfumy te wiele wspólnego mają z symbolizującym kobiecość odpowiednikiem. Są równie dziwaczne i niepokojące, w nich także zieloność i lesistość splata się technologią i inżynierią. W 5elements przesunięto jednak punkty ciężkości z drzewności i roślinności na ziemistość i grzybność.
Starożytni Chińczycy uważali, że żywiołów jest pięć a nie cztery. Prócz tych, które znamy z europejskiej tradycji wymieniali także drewno. Gdyby zamiast niego wymienili grzyby lub grzybnię zagadka 5elements byłaby prosta do rozwiązania.

Otwarcie jest niby normalne- ot, kwiaty. Świeże, jaskrawe, wyraźne, nie byłoby w nich nic nienormalnego gdyby nie to, że zostały nadpalone. I to nie ogniem a żrącym kwasem, który, spływając kroplami po barwnych płatkach zostawia po sobie brązowiejące dziury, który rozpuszcza łodygi, wysysa kolory i zmienia pąki w bezkształtną maź. Pachnie przy tym toksycznie i jadowicie, wżera się z węchowe receptory i usiłuje zatruć mózg, napiera gryzącymi falami by nadspodziewanie szybko wyłagodnieć przekształcając się w aromat bardzo dojrzałych, fermentujących od nadmiaru słodyczy owoców.
A później pojawia się grzybność, gąbczasta woń mokrej plechy. Dokładnie taka, którą poczuć można wczesną jesienią w środku urodzajnego w grzyby lasu, wilgotna i ziemista. Obok zaś rozwija się akord metaliczno- mineralny, dokuczliwy jak kryształki soli uwięzione pod paznokciem, zimny, lekko kwaśny, drażniący i obcy na tle mszystej leśności.
Trzeciej warstwy zapachowej piramidy właściwie nie ma. Grzybnia nieubłaganie obejmuje w posiadania całą kompozycję swymi bladymi, delikatnymi, ażurowymi lecz zdolnymi kruszyć asfalt strzępkami. Ciepłota kremowej bazy nie szans rozpełznąć się po skórze, finisz zapachu znaczy więc tylko subtelna, ledwo wyczuwalna smuga kadzidlanego dymu.

Wiedźmo, dopięłaś swego.
Dziękuję Ci przeogromnie, spotkanie z tymi dziwakami było niesamowitą przygodą.

Ilustracja pierwsza pochodzi z bloga http://edidin.blox.pl
ilustrację drugą pożyczyłam od http://pl.lotr.wikia.com
ilustracja czwarta znajduje się na http://www.soulwoman.org
zdjęcie stanowiące ilustrację piątą wykonał alister, znaleźć je można na http://photo.bikestats.eu/